Ajo pyetje më trokiti në kokë të nesërmen në mëngjes që në çastin kur hapa sytë dhe u zgjova: çfarë do lexonim atë ditë të ulur nën degët e kumbullës së egër në Arën e xha Nisit? Po të nesërmen dhe të pasnesërmen? Fletores me anekdotat e Nastradinit që na kish dhuruar mësuesi plak xha Lekoja ia kishim gjetur fundin pasditen e djeshme dhe për sot nuk na kish mbetur asgjë. Gjithë ato ditë ishim zbavitur duke lexuar bëmat e Nastradinit dhe tani nuk do kishim çfarë të lexonim. E dija se Andi e kish porositur mamanë e tij në kryeqytet që kur të vinte të sillte edhe një libër me anekdota të Nastradinit, por deri sa të vinte ajo, ne do kishim vdekur të paktën dhjetë herë nga mërzia.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen