Besa, një rrezik më përgjonte vërtet, por ai nuk ishte nga ata që kishte në mend Dedja. Rreziku ishte nja dhjetë metra poshtë portës së shtëpisë së xha Fanit, ku rrinte ulur në sofatin prej guri pranë portës së saj Baboja. Këtu ta themi, këtu ta lëmë, plakë më të frikshme se ajo nuk kam parë as në filma! E veshur me fustan të gjatë e të zi, me çorape të leshta të gjata e të zeza, e mbështjellë veshë e gushë me shami po të zezë, me hundë të përkulur që gati i cek mjekrën ngaqë s’ka dhëmbë, Plaka Shtrigë e përrallave që fluturon me fshesë është lule përpara saj! Nga mëngjesi në darkë ajo rri ulur në sofat dhe sapo sheh të kalojë ndonjë prej nesh, sytë e saj të zinj erren brenda zgavrave, fytyra e rrudhur i rrudhet edhe më tepër dhe pasi na hedh një vështrim të rreptë pyet:
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen