Nuk pritëm më. Ia dhamë vrapit drejt shtëpisë së Indianit. Duke e ditur nga fjalët e Gjeneralit R se rreth shtëpisë së tij qarkullonin spiunët e tradhtarët me t'iu afruar shtëpisë së Indianit e ndalëm vrapin dhe nisëm të ecnim me fytyra mjaft të brengosura dhe me sytë përtokë sikur të na kishin humbur nga dhjetë lekë për shok. Ama sytë i bëmë katër! Shtireshim sikur vështronim përtokë, por me bisht të syrit vëzhgonim mos i tërhiqnim vëmendjen ndonjë spiuni apo tradhtari. Për fat të mirë, pranë shtëpisë së Indianit nuk vumë re ndonjë prej tyre, me përjashtim të një qeni që kishte marë midis dhëmbëve një kockë të trashë dhe po mendohej për të gjetur ndonjë vend ku mund ta përtypte sa më i qetë dhe që me mijë për mijë, nuk ishte as spiun dhe as tradhtar.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen