Djemtë janë kureshtarë të dinë deri në cilën kohë
do vazhdojnë të rrëfehen bëmat e mikpritësit e tyre. Për këtë vendosin të bëjnë
një provë. Me ndihmën e Kronosit ata
shkojnë një mijë vjet në të ardhmen. Pra, në vitin 2222. Pas pak çastesh veten
e shohin në një ndërtesë prej xhami në hyrje të së cilës shkruhet:
"Biblioteka e Zelandës së Re". Hyjnë në njërën prej sallave të saj me
mure të veshur me ekrane kompjuterash. Sakaq para tyre vjen një vajzë shumë e
bukur e cila i ndihmon për të gjetur në kompjuter bëmat e Nastradinit në formë
të shkruar, në formë rrëfimi dhe në formë filmi. Kureshtarë për të ditur diçka
më shumë për atë vajzë aq të sjellshme, djemtë e pyesin në cilën klasë shkonte
dhe u habitën mjaft kur ajo u tha se nuk shkonte në asnjë klasë. Se ajo ishte
vajzë-robote.
Ja një prej anekdotave që djemtë lexuan në
kompjuter: një ditë Nastradinit i kishte shkuar në shtëpi një mik. Vjen koha
për të ngrënë drekë dhe Nastradini shtron mbi sofër një pulë të pjekur. Pjesët
më të mira të pulës i mbajti për vete, ato më të këqiat ia vuri përpara mikut.
Miku, pasi e vuri re këtë, i tha mjaft i fyer: - Kështu si veprove ti, nuk
është aspak e mirë, Nastradin efendi. Sikur të vije ti në shtëpinë time, unë do
të të kisha dhënë pjesët më të mira të pulës! - Atëhere zëre se je në shtëpinë
tënde! - ia priti Nastradini.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen