U afrova tek dera e dhomës së plakut dhe ndenja në përgjim. I gatshëm për të hyrë, me zhurmën më të parë që do dëgjoja. Por as ashtu nuk e ndjeja se isha duke e kryer detyrën time. Ai papritur mund të rrëzohej, ndofta edhe të goditej keq pas krevatit apo veglave të gjimnastikës. Dhe çfarë t'i thosha frau Vendelit pastaj? Se rrija pas derës së mbyllur? Po a ishte puna ime ajo, a paguhesha për të ndenjur në këmbë prapa derës së mbyllur? Po sikur papritur të vinte zonja Vendel apo ndonjë i familjes dhe të më gjente duke ndenjur në këmbë pa asnjë kuptim pas derës së mbyllur, çfarë do mendonte? Çfarë do më thoshte? Vendosa ta hapja derën. Duke marë në sy edhe reagimin e ashpër të plakut. E hapa fare pak derën, për të parë çfarë ishte duke bërë.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen